ตอบโต้อะไรไม่ได้

ตอบโต้อะไรไม่ได้

       ฌานาจารย์ ผานกุย เป็นพระเถระชั้นผู้ใหญ่ที่มีคนเลื่อมใสศรัทธามากมาย ทุกครั้งที่ท่านเทศนาธรรม จะมีสาวกมานั่งฟังธรรมล้นโบสถ์ ทำให้อัญดิตถีย์จำนวนมากริษยาหาทางรังควานท่าน

       อัญดิตถีย์คนหนึ่งมาถึงก็ถามว่า " อาจารย์ผานกุย ท่านเทศนาธรรมที่นี่ ย่อมมีสาวกมากมายที่ศรัทธาเลื่อมใสอยู่แล้ว แต่ข้าไม่เชื่อเรื่องแบบนี้ ข้าจะดูว่าท่านจะทำให้ข้าเชื่อท่านได้อย่างไร ? "

       ฌานาจารย์ยิ้มเล็กน้อยกล่าวว่า " เชิญท่านนั่งทางซ้ายมือของอาตมา อาตมาจะสนทนาด้วย "

       อัญดิตถีย์ลุกขึ้นทันที เบียดกลุ่มคนออกไปนั่งทางซ้ายมือของฌานจารย์ผานกุย ฌานาจารย์เห็นเช่นนั้น รีบกล่าวว่า " ท่านนั่งห่างขนาดนั้น เชิญนั่งทางขวามือดีกว่า จะได้สนทนากันสะดวกหน่อย "

        อัญดิตถีย์ผู้นั้นก็ลุกขึ้นเบียดกลุ่มคนไปนั่งทางขวามือของฌานาจารย์ผานกุย ฌานาจารย์มองแล้วมองอีก จึงกล่าวว่า " อ้อ ! ยังไม่ค่อยสะดวก เชิญนั่งข้างหน้า จะเหมาะกว่า "

       อัญดิตถีย์ผู้นั้นไม่แน่ใจว่าฌานาจารย์จะเล่นลวดลายใด จึงย้ายไปนั่งด้านหน้าของฌานาจารย์ผานกุย รอดูว่าท่านจะสนทนาเรื่องใดกันแน่ ? "



        เบื้องหน้าอัญดิตถีย์ผู้นี้ ฌานาจารย์ผานกุยยังคงพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า " อาตมาบอกให้ท่านย้ายที่ ๓ ครั้ง ท่านก็ย้ายตาม แสดงว่าท่านเชื่ออาตมาแล้ว ขณะเดียวกัน ก็พิสูจน์ว่าท่านเป็นคนคล้อยตามวาสนาและมีจิตใจอ่อนโยน มาศึกษาพระธรรมบ้างก็ไม่เสียหลายนี่ ? "

       ไหวพริบปฏิภาณของฌานาจารย์ผานกุย ทำให้อัญดิตถีย์ผู้นั้นถึงกับอับจนปัญญา ตอบโต้อะไรไม่ได้

       คนเราอยู่ในสังคม ถ้ารีบมือสถานการณ์ต่างๆ ได้อย่างมีไหวพริบรู้จักยืดหยุ่นพลิกแพลง ก็จะลดความขัดแย้งและการทะเลาะวิวาทที่ไม่จำเป็นลงไปได้มาก นี่มิใช่เรื่องน่ายินดีดอกหรือ ?





By เซ็น : วิถีแห่งความสุขที่แท้