เวลาของเราไม่ยาวนัก
ควรรู้จักจัดวางอย่างเหมาะสม
อย่ามัวพร่ำเวลาเพราะคารม
อย่าโง่งมแส่ทุกเรื่องชวนเปลืองใจ
เวลาสั้นดั่งน้ำค้างที่พร่างพรม
สั้นดั่งลมพัดพรูวาบวู่ไหว
สั้นดั่งสายฟ้าแลบแปลบปลาบไป
สั้นดั่งไฟวอมวับแล้วดับลง
ชีวิตกระจิดริดเพียงนิดหน่อย
เฉกน้ำน้อยในหน้าแล้งต้องแห้งผง
ความยิ่งใหญ่มากมีที่ดำรง
ไม่นานคงร่วงรุ้งฟุ้งกระจาย
ทุกนาทีมีค่ากว่าเพชรพลอย
ไม่ควรปล่อยเปล่าเปลืองเรื่องหลากหลาย
สิ่งใดเป็นแก่นสารอันไม่ตาย
ควรท้าทายเรื่องนี้ให้ดีพอ
โมนาลิซาคือดวงตาดาวินชี่
มิเคลันเจโลดีเดวิดหนอ
สุนทรภู่ครูกวีแม้ช้กอ
ก็ยังต่อชีวิตใหม่อภัยมณี
ก่อนนาทีสุดท้ายจะวายวาง
สิ่งใดสร้างจำหลักเป็นศักดิ์ศรี
สมบัติทิพย์ประจำยุคทุกนาที
สิ่งใดที่ประดับไว้โลกไม่ลืม ?
By ว.วชิรเมธี
No comments:
Post a Comment