จะก้าวหน้าได้อย่างไร

จะก้าวหน้าได้อย่างไร

         พระอุปัฏฐากรูปหนึ่งรับใช้ท่านพระราชครูฮุ่ยจงนานถึง ๓๐ ปี พระราชครูท่านซาบซึ้งติ้นตันมาก ไม่เคยลืม จึงคิดหาทางตอบแทนอยู่เสมอ หวังว่าจะช่วยให้พระอุปัฏฐากรูปนี้บรรลุธรรมได้

         มาวันหนึ่ง จู่ๆ ท่านก็เรียก " พระอุปัฏฐาก ! " พระอุปัฏฐากได้ยินคำเรียก ก็รีบตอบว่า " ท่านพระราชครู มีอันใดสอนสั่ง ? " พระราชครูไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่พูดว่า " ไม่มีอะไร "

         ผ่านไปครู่หนึ่ง ท่านก็เรียกอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยอีกว่า " พระอุปัฏฐาก ! " พระอุปัฏฐากตอบทันทีว่า " ท่านพระราชครู มีอันใดสอนสั่ง ? " พระราชครูถอนใจด้วยความเศร้าว่า " ไม่มีอะไร "

         ผ่านไปหลายเช่นนี้หลายครั้ง พระราชครูจึงเปลี่ยนคำเรียกใหม่ว่า " พระพุทธ ! " พระอุปักฐากหันรีหันขวางมองรอบทิศด้วยอาการประหลาดใจ จึงถามว่า " ท่านพระราชครู ท่านเรียกใครหรือ ? "



         พระราชครูจนปัญญา จึงพูดอย่างแจ่มแจ้งว่า " อาตมาเรียกเจ้าอยู่น่ะ ! "

         พระอุปัฏฐากรีบตอบแย้งว่า " ท่านพระราชครู ฉันคือพระอุปัฏฐากไม่ใช่พระพุทธ !"

         พระราชครูทั้งเศร้าสะเทือนใจ จึงกล่าวว่า " วันข้างหน้า เจ้าไม่อาจโทษว่าอาตมาทำให้เจ้าผิดหวัง เพาะเจ้าต่างหากทำให้อาตมาผิดหวังมาก !"

         พระอุปัฏฐากทำให้พระราชครูผิดหวังจริงหรือไม่ ในที่นี้ไม่ขอกล่าวถึง เพียงแต่ว่า พระราชครูเพียรพยายามช่วยพระอุปัฏฐากบรรลุธรรมด้วยวิธีข่มเขาโคกินหญ้ แต่ช่วยอะไรไม่ได้เลย เพราะพระอุปัฏฐากยอมเป็นพระอุปัฏฐาก ไม่ยอมเป็น ( ไม่คิดว่าตัวเองเป็น ) " พระพุทธ " (ได้ )  

         เวลาทำงาน ต้องกล้าบุกกล้าทำ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนในเวลาใดจะต้องมีความมั่นใจตัวเองดังเช่น จิต พุทธะ และสรรพสัตว์นั้น แท้จริงแล้วไม่มีอะไรแตกต่าง แต่สรรพสัตว์เพียงยอมรับว่าตัวเองคือสรรพสัตว์ ไม่ยอมรับว่าตัวเองคือพุทธะ นี่เป็นเรื่องน่าเศร้าเพียงใด ! คนเราถ้าใช้ท่าทีเช่นนี้ดำรงชีวิต จะก้าวหน้าได้อย่างไรเล่า ?




By เซ็น : วิถีแห่งความสุขที่แท้