มีหลวงจีนรูปหนึ่งถามฌานาจารย์ซิ่งคง ว่า " บุรพจารย์มาจากทางตะวันตก หมายความว่าอย่างไร ? "
ฌานาจารย์ตอบว่า " ถ้าข้าพเจ้าช่วยคนตกลงไปในบ่อลึกพันศอกขึ้นมาได้โดยไม่หย่อนเชือกลงไป ถึงตอนนั้น อาตมาจะบอกเจ้า "
หลวงจีนรูปนั้นส่ายศรีษะพูดว่า " มีฌานาจารย์รูปหนึ่งเพิ่งถึงแก่มรณภาพก็พูดทำนองนี้ ไม่เห็นว่าจะเป็นไปได้เลย "
ฌานาจารย์ซิ่งคงจึงเรียกหยั่งซานฮุ่ยจี้มา แล้วสั่งว่า " รีบจับหลวงจีนอายุน้อยผู้นี้โยนออกไปข้างนอก ! "
ต่อมา หยั่งซานถามฌานาจารย์ตันหยวน ว่า " ตามทัศนะของท่าน คิดว่าจะช่วยคนในบ่อขึ้นมาได้อย่างไร ? "
ฌานาจารย์ตันหยวนถามกลับว่า " ไอ้โง่เอ๋ย ใครอยู่ในบ่อ ? "
หยั่งซานยังไม่เข้าใจ จึงไปถามฌานาจารย์ยุ่นซาน ว่า " ตามทัศนะของท่าน คิดว่าจะช่วยคนในบ่อขึ้นมาได้อย่างไร ? "
ฌานาจารย์ยุ่นซานตวาดเสียงดังอย่างฉับพลันว่า " หยั่งซาน ! " หยั่งซานรีบรับคำ ฌานาจารย์ยุ่นซานหัวเราะชอบใจ ถามกลับว่า " มิใช่ขึ้นมาจากก้นบ่อแล้วดอกหรือ ? "
" ช่วยขึ้นมาจากบ่อ " ใครกันแน่ที่สามารถช่วยเราขึ้นมาจากบ่อ ? บ่อลึกพันศอก ผู้ที่ช่วยเราได้มีแต่ตัวเราเอง ดังคำกล่าวที่ว่า " คนผูกกระพรวน ต้องเป็นคนแก้กระพรวน " การหาทางหลุดพ้น จึงต้องช่วยตัวเอง
ทุกวันนี้ คนจำนวนมากล้วนต้องการกำลังใจ ความช่วยเหลือและคำปลอบใจจากผู้อื่น ทว่าสิ่งที่มาจากผู้อื่นเหล่านี้ อย่างไรเสีย ก็มิใช่ของตัวเอง พึ่งพาไม่ได้ มีแต่ลุกขึ้นด้วยตัวเองในยามล้มลง จึงจะสามารถผ่านการเคี่ยวกรำ ก้าวสู่โลกแห่งความสำเร็จได้อย่างแท้จริง
By เซน : วิถีแห่งความสุขที่แท้
No comments:
Post a Comment