วิถีบัณฑิต

อตตานํ ทมยนฺติ ปณฺฑิตา

บัณฑิตย่อมฝึกตน

อัสดรหัตถีปักษีชาติ
แม้เปรื่องปราดปรีชาไวอยู่ไพสณฑ์
หากคนไม่ฝึกหัดไม่ดัดตน
ก็เก่งวนแต่กินอยู่สมสู่กัน
ครั้นมนุษย์นำมาพากันฝึก
สัตว์สำนึกเปลี่ยนไปใฝ่สร้างสรรค์
ปลาโลมาเปิดแสดงโชว์แข่งกัน
แต่ละวันหาเงินได้ไม่น้อยเลย
อัศดรหัตถียิ่งดีกว่า
เป็นดาราในหนังบ้างละเหวย
ดีเด่นดังอย่างโดดเด่นเสียจนเคย
บางตัวเลยได้ยศข้างอย่างฤาชา
สัตว์ประเสริฐเพราะคนฝึกสำนึกใหม่
จึงเติบใหญ่แตกต่างอย่างสัตว์สา
บัณฑิตชนฝึกตนสร้างวิชชา
พัฒนายิ่งกว่านั้นนับพันนัย
จากปุถุชนคนต่ำนำมาฝึก
ค่อยค่อยรึกพัฒนาอัชฌาสัย
จากเห็นผิดเป็นเห็นถูกปลูกวินัย
จากพงศ์ไพร่เป็นพงศ์ปราชญ์ฉลาดชนน์
จากคนป่าเป็นคนเมืองผู้เรืองฤทธิ์
จากมืดมิดเป็นสว่างกระจ่างหน
จากกิเลสเกรอะกรังค่อยล้างคน
จึงหลุดพ้นเหนือกิเลสวิเศษไป
บัณฑิตชนเฝ้าฝึกตนทุกเวลา
จึงปรีชาประโชติดวงอย่างช่วงใส
ส่องสว่างกว่าดวงจันทร์ตะวันไว
เป็นเลิศไร้ผู้ปานเปรียบเทียบไม่ทัน

ว.วชิรเมธี