มังกรพยัคฆ์สู้กัน
วันหนึ่ง ในอารามหลงหู่ซื่อ ( อารามมังกรพยัคฆ์ ) มีพระเณรอายุน้อยชุมนุมกันที่ข้างวิหารมากมาย เพื่อช่วยกันร่างภาพผนังมังกรพยัคฆ์สู้กัน
ในภาพ มังกรขดตัวในปุยเมฆทีท่าคล้ายจะพุ่งตัวลงมา ส่วนพยัคฆ์ยึดเนินภูทีท่าคล้ายจะกระโดดขึ้นไป ถึงผ่านการแก้ไขต่อเติมนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว หลวงจีนเหล่านั้นยังรู้สึกว่า ท่วงทีไม่สมจริง
ประจวบเหมาะกับฌานาจารย์อู๋เต๋อเดินผ่านมา พระเฌรเหล่านั้นจึงเชิญชวนอาจารย์ช่วยวิพากษ์วิจารณ์ให้คำแนะนำ
ฌานาจารย์พินิจพิจารณาโดยละเอียดแล้ว จึงพูดว่า " วาดได้ไม่เลว ! แต่ถ่ายทอดลักษณะเฉพาะของมังกรและพยัคฆ์ได้ดีไม่เท่าที่ควรมังกรจะหดรั้งหัวก่อนพุ่งตัวบุกโจมตี พยัคฆ์จะหมอบลงก่อนกระโจนขณะที่มังกรรั้งหัว หากส่วนคอยิ่งโหนกนูน จะพุ่งลงได้ยิ่งเร็ว ขณะที่พยัคฆ์หมอบลง ถ้าหัวยิ่งต่ำ จะกระโจนได้ยิ่งสูง "
พระเณรเหล่านั้นต่างพยักหน้ายอมรับว่าจริง จึงกล่าวว่า " ฌานาจารย์ท่าพูดถูกจุดมาก มิน่าเล่า เราต่างรู้สึกว่าท่วงทีไม่สมจริง "
คนเราบางครั้งต้องกล้าผงาดท้าทาย ไม่กลัวโดดเดี่ยว ดังมังกรเชิดหัว พยัคฆ์กระโจน แต่บางครั้งต้องนอบน้อมถ่อมตัว ดุจมังกรรั้งหัวพยัคฆ์หมอบต่ำ ท่าทีเช่นนี้ จะช่วยให้เราก้าวหน้า ประสบความสำเร็จอย่างราบรื่นโดยสมบูรณ์
By เซ็น : วิถีแห่งความสุขที่แท้
No comments:
Post a Comment