เห็นของจริง

เห็นของจริง

         มีอยู่วันหนึ่ง ฌานาจารย์ฝอเจี้ยนเรียกประชุมพระเณรในวัดทั้งหมด เพื่อสนทนาธรรม ในจำนวนพระเณรทั้งหมดมีพระอยู่รูปหนึ่งชื่อ โส่วสฺวิน ตอบปริศนาธรรมทั้งหมดได้อย่างแจ่มแจ้ง ฌานาจารย์ฝอเจี้ยนเห็นว่า โส่วสฺวินบรรลุธรรมแน่แล้ว

         แต่ฌานาจารย์หยวนอู้ไม่เชื่อ จึงนัดโส่วสฺวินออกไปธุดงค์ด้วยกันขณะผ่านวังน้ำแห่งหนึ่ง หยวนอู้ผลักโส่วสฺวินตกน้ำตอนเผลอ ขณะที่โส่วสฺวินดิ้นรนจะขึ้นจากน้ำ หยวนอู้ถามว่า " ขณะที่ฌานาจารย์ฝ่าหยงบนเขาเนินโถวซานยังไม่พบพระตูชุนมหาครูบา ( พระสังฆปรินายกองค์ที่ ๔ ของจีน ) เจ้ารู้ไหมว่าท่านมีสภาพอย่างไร ? "

         โส่วสฺวินตอบว่า " วังลึกปลาชุม "

         หยวนอู้ถามอีกว่า " หลังจากพบแล้วมีสภาพอย่างไร ? "

         โส่วสฺวินตอบว่า " ไม้สูงรับลม "

         หยวนอู้ถามอีกว่า " ระหว่างพบกับไม่พบ มีสภาพอย่างไร ? "

         โส่วสฺวินตอบว่า " ยื่นขาในหดขา "


         ฌานาจารย์หยวนอู้ฟังจบ ก็ชมโส่วสฺวินว่าบรรลุธรรมแล้ว


         โส่วสฺวินบรรลุธรรมจริงหรือไม่ ถูกทดสอบครั้งแล้วครั้งเล่า กระทั่งอาจารย์ทุกคนเชื่อ คนเราต้องผ่านการเคี่ยวกรำทดสอบครั้งแล้วครั้งเล่าได้จึงจะแข็งแกร่งประดุจเหล็กเพชร นี่เป็นเงื่อนไขเบื้องต้นแห่งความสำเร็จเป็นเงื่อนไขสำคัญที่จะทำให้คนอื่นเชื่อถือเรา





By เซ็น : วิถีแห่งความสุขที่แท้